Er bestaan verschillende soorten eenzaamheid. Het belangrijkste onderscheid dat wordt gemaakt, is tussen sociale eenzaamheid en emotionele eenzaamheid. Daarbij gaat het respectievelijk om het aantal contacten en de kwaliteit van de contacten. Soms voelt iemand beide, dan wordt ook wel gesproken over gecombineerde eenzaamheid.
Sociale eenzaamheid
Hierbij gaat het vooral om het ontbreken van contacten met mensen waarmee iemand bepaalde gemeenschappelijke kenmerken deelt, zoals vrienden, kennissen of collega’s.
Emotionele eenzaamheid
Dit treedt op als iemand een hechte, intieme band mist met één andere persoon, meestal de levenspartner.
Andere typen eenzaamheid
in de praktijk ook andere begrippen tegenkomen. Bijvoorbeeld existentiële eenzaamheid, als een gevoel van zinloosheid. Denk ook aan sociaal isolement; dit is geen gevoel, maar het feitelijk ontbreken van betekenisvolle, ondersteunende relaties. Ook contactarm is een begrip dat soms voorkomt. Daarbij gaat het om mensen die weinig contacten hebben (vaak maar een of twee), maar zich desondanks niet eenzaam voelen omdat de aanwezige contacten toereikend zijn en voldoen aan de behoeften. Wel is daarmee hun sociaal netwerk kwetsbaar.
Verschillende aanpak
Het onderscheid in verschillende soorten eenzaamheid is niet alleen theoretisch. Het zorgt ook voor een verschillende aanpak.
